Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων, πιθανότατα τη συνδέουν με τα σκουπίδια που πετιούνται σε χωματερές ή αποτεφρώνονται. Ενώ τέτοιες δραστηριότητες αποτελούν σημαντικό μέρος της διαδικασίας, μια ποικιλία στοιχείων εμπλέκεται στη δημιουργία ενός βέλτιστου συστήματος ολοκληρωμένης διαχείρισης στερεών αποβλήτων (ISWM). Για παράδειγμα, οι τεχνικές επεξεργασίας δρουν για τη μείωση του όγκου και της τοξικότητας των στερεών αποβλήτων. Αυτά τα βήματα μπορούν να το μετατρέψουν σε μια πιο βολική μορφή απόρριψης. Οι μέθοδοι επεξεργασίας και διάθεσης απορριμμάτων επιλέγονται και χρησιμοποιούνται με βάση τη μορφή, τη σύνθεση και την ποσότητα των απορριμμάτων.
Ακολουθούν οι κύριες μέθοδοι επεξεργασίας και διάθεσης απορριμμάτων:
Θερμική επεξεργασία
Η θερμική επεξεργασία αποβλήτων αναφέρεται στις διαδικασίες που χρησιμοποιούν θερμότητα για την επεξεργασία των απορριμμάτων. Ακολουθούν μερικές από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες τεχνικές θερμικής επεξεργασίας απορριμμάτων:
Η αποτέφρωση είναι μια από τις πιο κοινές επεξεργασίες απορριμμάτων. Αυτή η προσέγγιση περιλαμβάνει την καύση άχρηστων υλικών παρουσία οξυγόνου. Αυτή η μέθοδος θερμικής επεξεργασίας χρησιμοποιείται συνήθως ως μέσο ανάκτησης ενέργειας για ηλεκτρική ενέργεια ή θέρμανση. Αυτή η προσέγγιση έχει πολλά πλεονεκτήματα. Μειώνει γρήγορα τον όγκο των απορριμμάτων, μειώνει το κόστος μεταφοράς και μειώνει τις επιβλαβείς εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Η αεριοποίηση και η πυρόλυση είναι δύο παρόμοιες μέθοδοι, οι οποίες και οι δύο αποσυνθέτουν τα οργανικά απόβλητα εκθέτοντας τα απόβλητα σε χαμηλές ποσότητες οξυγόνου και πολύ υψηλή θερμοκρασία. Η πυρόλυση δεν χρησιμοποιεί απολύτως οξυγόνο ενώ η αεριοποίηση επιτρέπει πολύ χαμηλή ποσότητα οξυγόνου στη διαδικασία. Η αεριοποίηση είναι πιο συμφέρουσα καθώς επιτρέπει στη διαδικασία καύσης να ανακτήσει ενέργεια χωρίς να προκαλεί ατμοσφαιρική ρύπανση.
Το Open Burning είναι μια παλαιού τύπου επεξεργασία θερμικών αποβλήτων που είναι επιβλαβής για το περιβάλλον. Οι αποτεφρωτήρες που χρησιμοποιούνται σε μια τέτοια διαδικασία δεν διαθέτουν συσκευές ελέγχου της ρύπανσης. Απελευθερώνουν ουσίες όπως εξαχλωροβενζόλιο, διοξίνες, μονοξείδιο του άνθρακα, σωματίδια, πτητικές οργανικές ενώσεις, πολυκυκλικές αρωματικές ενώσεις και τέφρα. Δυστυχώς, αυτή η μέθοδος εξακολουθεί να εφαρμόζεται από πολλές τοπικές αρχές διεθνώς, καθώς προσφέρει μια φθηνή λύση στα στερεά απόβλητα.
Χωματερές και Χωματερές
Οι χώροι υγειονομικής ταφής παρέχουν την πιο συχνά χρησιμοποιούμενη λύση διάθεσης απορριμμάτων. Αυτές οι χωματερές είναι επιθυμητές για την εξάλειψη ή τη μείωση του κινδύνου περιβαλλοντικών κινδύνων ή κινδύνων για τη δημόσια υγεία λόγω της διάθεσης των απορριμμάτων. Αυτές οι τοποθεσίες βρίσκονται εκεί όπου τα χαρακτηριστικά του εδάφους λειτουργούν ως φυσικοί φραγμοί μεταξύ του περιβάλλοντος και του χώρου υγειονομικής ταφής. Για παράδειγμα, ο χώρος υγειονομικής ταφής μπορεί να αποτελείται από αργιλώδες έδαφος που είναι αρκετά ανθεκτικό στα επικίνδυνα απόβλητα ή χαρακτηρίζεται από απουσία επιφανειακών υδάτινων σωμάτων ή χαμηλό υδροφόρο ορίζοντα, αποτρέποντας τον κίνδυνο ρύπανσης των υδάτων. Η χρήση χώρων υγειονομικής ταφής παρουσιάζει τον λιγότερο κίνδυνο για την υγεία και το περιβάλλον, αλλά το κόστος δημιουργίας τέτοιων χώρων υγειονομικής ταφής είναι συγκριτικά υψηλότερο από άλλες μεθόδους διάθεσης απορριμμάτων.
Οι ελεγχόμενες χωματερές είναι λίγο πολύ οι ίδιοι με τους χώρους υγειονομικής ταφής. Αυτές οι χωματερές συμμορφώνονται με πολλές από τις απαιτήσεις για υγειονομική υγειονομική υγειονομική ταφή, αλλά ενδέχεται να μην υπάρχουν μία ή δύο. Τέτοιες χωματερές μπορεί να έχουν καλά σχεδιασμένη χωρητικότητα αλλά όχι κυψέλη. Μπορεί να μην υπάρχει ή να υπάρχει μερική διαχείριση αερίου, βασική τήρηση αρχείων ή τακτική κάλυψη.
Οι χώροι υγειονομικής ταφής βιοαντιδραστήρα είναι το αποτέλεσμα πρόσφατης τεχνολογικής έρευνας. Αυτοί οι ΧΥΤΑ χρησιμοποιούν ανώτερες μικροβιολογικές διεργασίες για να επιταχύνουν την αποσύνθεση των απορριμμάτων. Το χαρακτηριστικό ελέγχου είναι η συνεχής προσθήκη υγρού για τη διατήρηση της βέλτιστης υγρασίας για τη μικροβιακή πέψη. Το υγρό προστίθεται με επανακυκλοφορία του στραγγίσματος του ΧΥΤΑ. Όταν η ποσότητα του στραγγίσματος δεν είναι επαρκής, χρησιμοποιούνται υγρά απόβλητα όπως η ιλύς λυμάτων.
Βιοαποκατάσταση
Η βιοαποκατάσταση χρησιμοποιεί μικροοργανισμούς για τη διάσπαση και την απομάκρυνση των ρύπων από μολυσμένα εδάφη ή νερό. Συχνά χρησιμοποιείται για την επεξεργασία πετρελαιοκηλίδων, βιομηχανικών λυμάτων και άλλων μορφών ρύπανσης. Συνηθίζεται για μολυσμένους χώρους και ορισμένους τύπους επικίνδυνων αποβλήτων.
Η κομποστοποίηση είναι μια άλλη πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μέθοδος διάθεσης ή επεξεργασίας απορριμμάτων που είναι η ελεγχόμενη αερόβια αποσύνθεση οργανικών αποβλήτων με τη δράση μικρών ασπόνδυλων και μικροοργανισμών. Οι πιο κοινές τεχνικές κομποστοποίησης περιλαμβάνουν τη στατική κομποστοποίηση πασσάλων, την κομποστοποίηση από παράσιτα, την κομποστοποίηση με συρματόσχοινο και την κομποστοποίηση εντός αγγείων.
Η αναερόβια χώνευση χρησιμοποιεί επίσης βιολογικές διεργασίες για την αποσύνθεση οργανικών υλικών. Η αναερόβια χώνευση, ωστόσο, χρησιμοποιεί ένα περιβάλλον χωρίς οξυγόνο και βακτήρια για την αποσύνθεση των αποβλήτων, όπου η κομποστοποίηση πρέπει να έχει αέρα για να επιτρέψει την ανάπτυξη μικροβίων.
Είναι σημαντικό να λαμβάνονται υπόψη τα ειδικά χαρακτηριστικά των αποβλήτων, οι περιβαλλοντικοί κανονισμοί και οι τοπικές συνθήκες κατά την επιλογή της κατάλληλης μεθόδου επεξεργασίας και διάθεσης αποβλήτων. Συχνά χρησιμοποιούνται ολοκληρωμένα συστήματα διαχείρισης αποβλήτων που συνδυάζουν πολλαπλές μεθόδους για την αποτελεσματική αντιμετώπιση διαφορετικών ροών αποβλήτων. Επιπλέον, η ευαισθητοποίηση του κοινού και η συμμετοχή στις προσπάθειες μείωσης των απορριμμάτων και ανακύκλωσης διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη βιώσιμη διαχείριση των απορριμμάτων.
Ώρα δημοσίευσης: Δεκ-20-2023