Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται για τη διαχείριση στερεών αποβλήτων, πιθανόν να το συνδέουν με τα σκουπίδια που απορρίπτονται σε χώρους υγειονομικής ταφής ή αποτεφρωμένα. Ενώ αυτές οι δραστηριότητες περιλαμβάνουν ένα σημαντικό μέρος της διαδικασίας, μια ποικιλία στοιχείων εμπλέκεται στη δημιουργία ενός βέλτιστου συστήματος ολοκληρωμένης διαχείρισης στερεών αποβλήτων (ISWM). Για παράδειγμα, οι τεχνικές θεραπείας δρουν για τη μείωση του όγκου και της τοξικότητας των στερεών αποβλήτων. Αυτά τα βήματα μπορούν να τα μετατρέψουν σε μια πιο βολική μορφή για διάθεση. Οι μέθοδοι επεξεργασίας και διάθεσης αποβλήτων επιλέγονται και χρησιμοποιούνται με βάση τη μορφή, τη σύνθεση και την ποσότητα των αποβλήτων.
Εδώ είναι μεθόδους μεταχείρισης και διάθεσης μείζονες αποβλήτων:
Θερμική επεξεργασία
Η επεξεργασία θερμικών αποβλήτων αναφέρεται στις διαδικασίες που χρησιμοποιούν τη θερμότητα για τη θεραπεία των αποβλήτων. Ακολουθούν μερικές από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες τεχνικές επεξεργασίας θερμικών αποβλήτων:
Η αποτέφρωση είναι μία από τις πιο συνηθισμένες θεραπείες. Αυτή η προσέγγιση περιλαμβάνει την καύση των αποβλήτων παρουσία οξυγόνου. Αυτή η μέθοδος θερμικής επεξεργασίας χρησιμοποιείται συνήθως ως μέσο ανάκτησης ενέργειας για ηλεκτρική ενέργεια ή θέρμανση. Αυτή η προσέγγιση έχει πολλά πλεονεκτήματα. Μειώνει γρήγορα τον όγκο των αποβλήτων, μειώνει το κόστος μεταφοράς και μειώνει τις επιβλαβείς εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Η αεριοποίηση και η πυρόλυση είναι δύο παρόμοιες μεθόδους, οι οποίες αποσυνδέουν τα οργανικά απόβλητα, εκθέτοντας τα απόβλητα σε χαμηλές ποσότητες οξυγόνου και πολύ υψηλής θερμοκρασίας. Η πυρόλυση δεν χρησιμοποιεί απολύτως οξυγόνο ενώ η αεριοποίηση επιτρέπει μια πολύ χαμηλή ποσότητα οξυγόνου στη διαδικασία. Η αεριοποίηση είναι πιο επωφελής, καθώς επιτρέπει στη διαδικασία καύσης να ανακτήσει την ενέργεια χωρίς να προκαλεί ατμοσφαιρική ρύπανση.
Η ανοιχτή καύση είναι μια θεραπεία θερμικών αποβλήτων κληρονομιάς που είναι περιβαλλοντικά επιβλαβής. Οι αποτεφρωτές που χρησιμοποιούνται σε τέτοια διαδικασία δεν έχουν συσκευές ελέγχου της ρύπανσης. Απελευθερώνουν ουσίες όπως εξαχλωροβενζόλιο, διοξίνες, μονοξείδιο του άνθρακα, σωματίδια, πτητικές οργανικές ενώσεις, πολυκυκλικές αρωματικές ενώσεις και τέφρα. Δυστυχώς, αυτή η μέθοδος εξακολουθεί να ασκείται από πολλές τοπικές αρχές διεθνώς, καθώς προσφέρει μια φθηνή λύση για τα στερεά απόβλητα.
Χωματερές και χώρους υγειονομικής ταφής
Οι χώροι υγειονομικής ταφής παρέχουν το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο διάλυμα διάθεσης αποβλήτων. Αυτοί οι χώροι υγειονομικής ταφής είναι επιθυμητές να εξαλειφθούν ή να μειώσουν τον κίνδυνο κινδύνου περιβαλλοντικής ή δημόσιας υγείας λόγω διάθεσης αποβλήτων. Αυτές οι τοποθεσίες βρίσκονται όπου τα χαρακτηριστικά της γης λειτουργούν ως φυσικά αποθέματα μεταξύ του περιβάλλοντος και του χώρου υγειονομικής ταφής. Για παράδειγμα, η περιοχή των χώρων υγειονομικής ταφής μπορεί να αποτελείται από αργίλιο που είναι αρκετά ανθεκτικό σε επικίνδυνα απόβλητα ή χαρακτηρίζεται από απουσία επιφανειακών υδάτων ή χαμηλού τραπεζιού, αποτρέποντας τον κίνδυνο ρύπανσης των υδάτων. Η χρήση χώρων υγειονομικής ταφής παρουσιάζει τον ελάχιστο κίνδυνο υγείας και περιβαλλοντικού, αλλά το κόστος δημιουργίας τέτοιων χώρων υγειονομικής ταφής είναι συγκριτικά υψηλότερο από άλλες μεθόδους διάθεσης αποβλήτων.
Οι ελεγχόμενες χωματερές είναι περισσότερο ή λιγότερο οι ίδιες με τους χώρους υγειονομικής ταφής. Αυτές οι χωματερές συμμορφώνονται με πολλές από τις απαιτήσεις για να είναι ένας χώρος υγειονομικής ταφής, αλλά μπορεί να μην διαθέτουν ένα ή δύο. Τέτοιες χωματερές μπορεί να έχουν μια καλά σχεδιασμένη χωρητικότητα αλλά χωρίς κυτταρικό σχεδιασμό. Μπορεί να μην υπάρχει καμία ή μερική διαχείριση φυσικού αερίου, βασική τήρηση αρχείων ή τακτική κάλυψη.
Οι χώροι υγειονομικής ταφής του βιοαντιδραστήρα είναι το αποτέλεσμα της πρόσφατης τεχνολογικής έρευνας. Αυτοί οι χώροι υγειονομικής ταφής χρησιμοποιούν ανώτερες μικροβιολογικές διεργασίες για να επιταχύνουν την αποσύνθεση των αποβλήτων. Η λειτουργία ελέγχου είναι η συνεχή προσθήκη υγρού για τη διατήρηση της βέλτιστης υγρασίας για τη μικροβιακή πέψη. Το υγρό προστίθεται με την επανακρυμοποίηση του στραγγαλιστικού χώρου υγειονομικής ταφής. Όταν η ποσότητα των στραγγισμάτων δεν είναι επαρκής, χρησιμοποιείται υγρά απόβλητα όπως λυμάτων λυμάτων.
Βιοαποδότηση
Η βιοαποικοδόμηση χρησιμοποιεί μικροοργανισμούς για να σπάσει και να απομακρύνει τους ρύπους από μολυσμένα εδάφη ή νερό. Χρησιμοποιείται συχνά για τη θεραπεία πετρελαϊκών διαρροών, βιομηχανικών λυμάτων και άλλων μορφών ρύπανσης. Συμμετοχή μολυσμένων τοποθεσιών και ορισμένων τύπων επικίνδυνων αποβλήτων.
Η κομποστοποίηση είναι μια άλλη πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μέθοδος διάθεσης αποβλήτων ή θεραπείας, η οποία είναι η ελεγχόμενη αερόβια αποσύνθεση οργανικών αποβλήτων με τη δράση μικρών ασπόνδυλων και μικροοργανισμών. Οι πιο συνηθισμένες τεχνικές κομποστοποίησης περιλαμβάνουν τη στατική λιπασματοποίηση, τη συγκομιδή των παραλλαγών, την κομποστοποίηση του Windrow και την κομποστοποίηση του Vessel.
Η αναερόβια πέψη χρησιμοποιεί επίσης βιολογικές διεργασίες για την αποσύνθεση των οργανικών υλικών. Ωστόσο, η αναερόβια πέψη χρησιμοποιεί ένα περιβάλλον χωρίς οξυγόνο και βακτηρίδια για να αποσυντεθεί τα απόβλητα όπου η κομποστοποίηση πρέπει να έχει αέρα για να επιτρέψει την ανάπτυξη των μικροβίων.
Είναι σημαντικό να εξεταστούν τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των αποβλήτων, των περιβαλλοντικών κανονισμών και των τοπικών συνθηκών κατά την επιλογή της κατάλληλης μεθόδου επεξεργασίας αποβλήτων και διάθεσης. Τα ολοκληρωμένα συστήματα διαχείρισης αποβλήτων που συνδυάζουν πολλαπλές μέθοδοι χρησιμοποιούνται συχνά για την αποτελεσματική αντιμετώπιση διαφορετικών ρευμάτων αποβλήτων. Επιπλέον, η ευαισθητοποίηση του κοινού και η συμμετοχή σε προσπάθειες μείωσης και ανακύκλωσης των αποβλήτων διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση των βιώσιμων αποβλήτων.
Χρόνος δημοσίευσης: Δεκ-20-2023